Уг нь замын түгжрэлгүй бол хэдхэн минут яваад хүрэх байтал нэг газартаа хөдлөхгүй гацаж, зогссоор хоёр, гурван цагаа алдах ч тохиолдол бий. Алхаад явчихъя гэж боддог ч утаа униар ихтэй тул ханиалгаж, гулгаатай гөлгөр зам дээр халтирч бэртчих гээд. Хэдий хэцүү ч гэсэн цагаа хэмнэхийн тулд алхах нь бодит байдал дээрх хамгийн оновчтой шийдэл. Харамсалтай нь эрүүл мэндэд эрсдэлтэй.
Нэг орой Цамбагараваас, III, IV хороолол хүрэхээр элдвийг бодонгоо алхаж явлаа. Эрүүл ухаантай би арай хийн тэнцвэрээ олж, уначихгүйхэн шиг яаж газар дөхөх вэ гэж ядаж явахад уусан шил юмандаа халамцсан ах гуйвж, дайвсаар намайг мөрлөх шахам зөрөв. Тэгснээ, “Хүүе миний охин ах нь ганц юм асуух гэсэн юм” гэж дуудлаа. Эргэж хартал куртикнийнх нь энгэр задгай, хэд хэдэн удаа халтирч унасан гэмээр хувцас нь халтардаж ялимгүй доголсон, гартаа дутуу цахилгаантсан дүүрэн хувцастай цүнх барьсан ах зогсож байлаа.
- Ах нь зурагт орох гээд явж байгаа юм аа, одоо яг хаана явна.
- Та гэмтлийн хажууханд явж байна аа, гэхдээ та доошоо уруудахгүй, дээшээ өгсөж байж зурагт орно доо.
- Миний дүү ахыгаа автобусны буудал руу хүргээд өгөөч.
Оройн цагаар эмэгтэй хүүхэд согтуу хөлчүү хүнээс айх ч энүүхэнд байх асуудал. Гэхдээ нүдийг нь харахад итгэж болохоор харагдсан учир ахыг сугадаж аваад автобусны буудал руу алхлаа. Харин ах өөрийн амьдралаа, хүүхдүүдээ ямар сургууль төгсөж хаана ажилладаг, өнөөдөр юу тохиолдож яагаад уух болсноо яг л эхнэртээ тайлбарлаж байгаа юм шиг эмээсэн байдалтай ярьсаар л байлаа. “Цэргийн эмнэлэгт лаборант хийдэг. Өнөөдөр ах нь байгууллагаасаа шагнуулаад ажлаа тараад найзуудтайгаа уулзахаар тохирсон юм. Эхэндээ ч бүгд л надад баяр хүргэж, надаар бахархаж явдгаа ярьцгааж инээж хөхрөлдөөд л. Харин нэг шил задалсан байсан нь хоёр, гурав болсоор нэг ухаан сэргээд хартал гадаа явж байна. Такси бариад харих гэтэл түрийвч, утас байдаггүй. Харин ашгүй дүүтэйгээ таарлаа” гэж ярилаа. Би дотроо, үнэхээр ахаар бахархдаг, баярт мэдээг нь гэр бүлээс нь түрүүлж хуваалцах гэсэн юм бол яагаад ийм байдалтай үлдээгээд явчихсан юм бол. Гурван ес эхэлчихсэн энэ их хүйтэнд осгочихсон бол яаана гэж битүүхэн бухимдаж явлаа. Гэмтлийн автобусны буудалд ахыг автобусанд суулгаж өгснөөр бидний зам салсан юм. Ах надад баярласнаа илэрхийлж, “миний дүү жаргалтай амьдраарай, хуримдаа уриарай, тэр үед ах нь ийм байдалтай явж байхгүй ээ” гээд чин сэтгэлээсээ над руу инээгээд автобусандаа суулаа. Мэдээж бид хоёр эргээд уулзалдаж чадахгүй л дээ. Гэхдээ ахын хэлсэн үгс харих хүртэл бодогдсоор байсан юм.
Түгжрэлд бухимдаж, хий дэмий цагаа үрж байхаар алхаад явсан нь нэг талаараа адал явдалтай. Түүний нэг жишээ нь тэр өдөр таарсан ах байлаа. Зүгээр л алхаж явсан надад жижигхэн ч гэлээ ухаарал авмаар зүйлийг тархи руу шидчихээд буцлаа, тэр ах.
СУИС-РТМУС-ийн гуравдугаар дамжааны оюутан Т. Энхжин