Өнөөгийн нийгэмд залуус бид бор зүрхээрээ амьдралыг болгоно гэдэг хэцүү юм. Би бол “цалинтай тулдаа л өртэй амьдарч байгаа” залуусын нэг. Их сургуульд байхдаа ч мэддэггүй л байж. Аав, ээж, ах, эгч, өвөөгийн буянд өлсөж, даарч үзээгүй оюутны амьдралаа давсан юм. Тухайн үед ах, эгч дээрээ амьдардаг, аав ээжийн мөнгөөр болгодог хүнд чинь юмны үнэ тийм ч сонин биш. Гэхдээ л 10,000 төгрөг мөнгө байсан л даа. Одоо ч дээ…
Их сургуулиа төгсөж, ажилчин анги болоод хоёр жил болж байна. Аав, ээжийн мөнгөөр тансагладаг үе өнгөрлөө гэж. Өөрийнхөө мөнгийг зарцуулж байгаа хүн чинь бүх юманд тооцоо гаргахаас аргагүй. Ингээд жил ирэх тусам юмны үнэ ямар аймшигтай хурдан нэмэгдэж байгааг анзаарч байгаа юм. Мөн ах эгчтэйгээ хамт амьдрахаа больж, байр түрээсэлнэ. Байрны үнэ тэнгэрт хадчихсаныг хэн хүнгүй л мэдэж байгаа байх. Сөнөчихсөн, хуучин байрнуудын үнэ хүртэл түрээс нь өндөр. Хэн дуртай нь аманд орсон үнэ, түрээс хэлчихдэг юм шиг байгаа юм. Мөн түрээслэгчид байрны түрээсээ 6+1, 12+1 нөхцөлөөр авна гэдэг. Цалингаа тэгж авдаг, мөнгө нь байвал өгчихсөн. Заа яах вэ тэгээд амьдрах л юм чинь түрээс мөнгөө төлөөд байр түрээсэлнэ. Хүн л юм чинь идэж ууна, өмсөж зүүнэ. Гэхдээ л өөртөө юм наах нь ховор болсон доо.
Цалин нэмэгдсэн ч дагаад юмны үнэ нэмэгдээстэй. Өргөн хэрэглээний барааны үнэ дийлдэхгүй. Хүнсний лангуунууд дээрх үнэ тав алхаад нэг өөр, дахиад хэд алхаад өөр. Хөдөөгийн хүүхэд тулдаа хаа очиж махаар тасрахгүй. Мах худалдаж авдаг байсан бол “заа тэгээд дуус” гэдэг шиг. Өөрийн хүчээр зүтгэж яваа залуу хүн надад энэ бол нийгэм дэх хамгийн том асуудал юм уу даа.
Тийм ээ, би аав ээжээсээ аль болох авахгүй хичээдэг, цалинтай тулдаа л өртэй амьдарч байгаа залуусын нэг. Гэхдээ болгоно оо, бүтээнэ ээ…
М.ГЭРЭЛДЭЛГЭР