Би Хан -Уул дүүргийн Х дугаар хороонд амьдардаг. Хүмүүсийн тоглоом шоглоом хийдгээр “3 өдөр 2 шөнийн аялал”. Нисэх ч биш нисэхийн цаашаа морингийн даваагаас хотын төв рүү. Миний хувьд сүүлийн найман жил өдөр бүр энэ аялалд гарсан гэхүү дээ. Оюутан болоод эхний хоёр жил болон төгсөх жилдээ өглөөний 07:40-ийн хичээлдээ нэг ч удаа хоцорч байгаагүй. Үүний цаана тэр болгон хүмүүст хэлээд байдаггүй асар их хичээл зүтгэл бий.
Өглөө 05:00 гэж босоод байж болох хамгийн хурдан, шаламгай бэлдээд хам хум гарна. Эхний автобус эцсийн буудлаасаа 06:20 гэж хөдөлдөг байхад би гэрээсээ 5:30 гэж гардаг байлаа. Автобус байхгүйг мэддэг ч сайхан сэтгэлт машинтай ах эгч нар таараад зам дөхүүлж өгнө гэж битүүхэн найдаастай. Өвлийн тачигнасан хүйтэнд, гэгээ ороогүй бүрэнхийд, хамаг байдгаараа баглаж хувцаслаад зам дагуу ганцаараа гараа өргөөд зогсож байхад хэн ч тоодоггүй л юм билээ. Мэдээж албагүй л дээ. Машин олдохгүй бол хамгийн эхний автобусанд нойр авчихна, хэдэн минутын өмнө очвол ангидаа дуг хийчихнэ гэсэн залуу хүүхдийн өөдрөг бодол тээгээд л гомдоллохгүй өдөр бүр хичээлдээ явна. Орой хичээлээ тараад харих өглөө явахаас илүү том асуудал. Автобусанд чихэлдэж, хаалганд цүнхээ, гараа, хөлөө, хавчуулах энгийн үзэгдэл. Даарч хөрөх бол юу ч биш. Цаг гаран зогсоод арай гэж нэг автобус ирэхэд сууж амжихгүй хоцрох мэдрэмж хоолой зурам шүү дээ. Сүүлдээ ямар ч хөдөлгөөнгүй нам түгжрээд байхаар ямар ч сонголтгүй алхаж сурдаг юм билээ. Вива сити өнгөрөөд л хөдлөхгүй түгжирнэ. Жолооч оо бууя… Хоёр гурван гүүр давж алхдаг. Маш их ядардаг. Ядарч сульдлаа гээд өөр ямар ч сонголт байхгүй. Орой 7:30 аас тараад автобусдана. Мэдээж хүлээж хүлээж 21.00 өнгөрөөж сууна. Нэг удаа түгжирсээр “Эрэлийн буудал” дөхөж байхад эгч залгаад, “хаана байна” гэхээр нь “эрэл дээр түгжирч байна” гээд үнэнээ хэлтэл хаагуур тэнээд байгаа юм гэж загнаад шууд уйлж билээ. Тэнэх ч цаг байхгүй шүү дээ, энэ хотод.
Сургуулиа төгсөв. Ажилд оров. Өглөө оройдоо ахиад л зам дээр өнжинө. Өнгөрсөн жилээс эхлээд улам илүү бүх байршилд түгжирч эхэлсэн. Огт буураагүй. Бороо, цас орох үед Монголд анх удаагаа орж байгаа мэт урьд урьдаасаа илүү их түгжирдэг. Автобус унаа хүрэлцээгүйн дээр түгжрэлээс болж бүх хүн уур уцаартай байдаг. Өнөөдрийн нөхцөлд би ажилдаа очихын тулд гурван автобус дамжин ирдэг. Яармаг чиглэлийн түгжрэл анх 1 цаг байсан бол одоо өглөө орой хоёуланд нь хамгийн багадаа 2:30 гацна. Заримдаа ажил хийж сайхан амьдрах гээд байна уу, эсвэл ядарч сульдаж өвчний үүр болох гээд тултал гүрийж яваа юу гэдгээ ч ойлгох арга алга. Гялтайх гэрэлгүй, замгүй газраар машин тэрэгтэй зэрэгцэн хэдэн арван буудал алгасан алхах үе маш их. Гэрэлгүй, зориулалтын замгүй адаглаад камер ч байхгүй. Ажлаа тараад, хичээлээ дуусгаад гэртээ жаргалтай харьдаг иргэн манай нийслэлд тун цөөн байх аа.
Яг үнэндээ амжилтад хүрэх гэж биш, ажилдаа амжих гэж 05.00 цагт босдог. Хэзээд нь амьдрах юм бүү мэд ээ…
М.Дэлгэрмаа