Үргэлж л дотроо би чинь Аригуны ээж, Батбуянгийн эхнэр, ээжийн мундаг охин, бас гурван дүүгийнхээ эгч шүү дээ. Би энд сөхөрч болохгүй даваад л гарна, чадна гэж их боддог байсан. Мөн ирээдүйд өөрийгөө эрүүл болоод охинтой ханьтайгаа хамт хийх зүйлийнхээ талаар маш их мөрөөддөг байсан. Хүн бол үнэхээр л сэтгэлийн амьтан гэдэг бол маш үнэн. Би энэ үгний утгыг бие сэтгэлээрээ мэдэрсэн.
Цааш үзэх
"Хог ангилахад ямар ч хүндрэл, бэрхшээл байхгүй. Таны ангилсан хог дахин боловсруулалтад орж байгаа гэдэгт итгэж болно. Нийслэлчүүд ээ, хогоо ангилан ялгадаг болцгооё"
Цааш үзэх
Мэнэнгийн талд очоод хамгийн эхэнд гайхсан зүйл бол нүүрэн дээр нь шумуул суугаад хазаж байхад номхон командтай сүрдмээр биетэй залуус байлаа. Учир нь бид нарыг буулгаад номхон команд өгчхөөд байхад бид нарыг чинь нөгөө шумуул ёстой аймаар хазаж байгаа юм чинь тэгээд удахгүй тэр шумуулд дассан даа. Дараагийн гайхаж, биширсэн зүйл бол жагсаалын талбай дээрээ жагсаад зогсож байтал хэдэн зуугаараа зээрийн сүрэг яг заставын урд талаар явах их сайхан санагдаж байсан.
Цааш үзэх
Хүүхэд эхийн сүүнээс маш их хэмжээний шим тэжээлийг авч байдаг. Гэвч энэ процесс нь хүүхэд зургаан сар хүрсний дараа дутагдаж эхэлдэг. Тийм учраас хүүхдийг бор хоолонд буюу анхлан хоолонд оруулах ёстой байдаг. Бор хоол болох махан хоолыг бол бага багаар өгч ходоодыг нь дасгах хэрэгтэй. Миний судалж үзсэнээр
Цааш үзэх
Интернэтийг зөв эсвэл буруу ашиглах нь хувь хүний амьдралын зохион байгуулалтаас хамаарна. Интернетэд хэтэрхий их цаг зарцуулах нь буруу гэж хэлээд нэмэргүй. Зарим сургууль дээр гар утас хэрэглэхийг хориглож байна гэсэн. Хориглосон ч гэсэн бид интернэтийн эрин үед амьдарч байгаа учраас хэрэглэж л таарна.
Цааш үзэх
Би 18 насандаа гэмтлийн улмаас тэргэнцэр дээр суух болсон. Сургуульд байхдаа урлаг, спорт гээд бүхий л зүйлд оролцдог нийгмийн идэвхтэй сурагч байлаа. Гэнэт тэргэнцэр дээр суух болсон нь надад маш хэцүү санагдаж, гэрээсээ ч гарах хүсэлгүй болсон. Тэр цагаас эхлээд л хамаатны зарим хүмүүс намайг “эмэгтэй хүн” гэсэн ангиллаас хасчих шиг болсон. Нэгэн удаа хүүхэд төрүүлж, өсгөх талаар ярьж байснаа гэнэт “аан чи ч ямар хүүхэд төрүүлж чадах биш дээ” гээд яриагаа үргэлжлүүлэхэд нь би их гайхаад “яагаад чадахгүй гэж...” бодоод өнгөрсөн нь саяхан мэт санагдана.
Цааш үзэх
Хүмүүс онц сур, онц сур гээд байдаг даа. Миний бодлоор онц сураад хэрэггүй. Хүүхэд байхдаа хүүхдээрээ, тоглож наадаад, хийхийг хүссэн зүйлээ туршиж үзэх цаг юм шиг санагддаг. Тэгэхээр тик ток хиймээр байвал хий, зураг зурмаар байвал зур. Яг одоо чи хэн нэгэнд хэрэгтэй, хэн нэгэн чамд хэрэгтэй байгаа байх. Яг ийм мөчүүдэд нэгнийгээ ойлгодог байгаасай. Нэгнийгээ хайрлаж, өөрийгөө хайрлаж сураарай гэж үеийнхэндээ хэлье дээ.
Цааш үзэх
Герман улсын “Dusseldoerf” хотод дэлхийн хамгийн том дарсны үзэсгэлэн болдог. Би 10 жилийн зайтай хоёр удаа энэ үзэсгэлэнд оролцсон юм. Энэ жилийн тухайд усан үзмээ өөрсдийн гараар тариалж, дарс гарган авдаг 6700 орчим үйлдвэрлэгч нар цуглаж, гурван өдрийн турш хамдтаа зөвхөн “дарс”-ны тухай ярилцсан. Тэд нэгдүгээрт, тухайн жилийн дарсны трэндийг тодорхойлдог.
Цааш үзэх
POSITIVE TALK гар урлаач Д.Мөнгөнийг урьж оролцуулж байна. Залуухан бүсгүй хэрхэн хүнд арьс ширээр гоёмсог бүтээл урладаг нь сонирхолтой. Тэрээр одоогоор гөлөм дагнаж оёдог. Ямар сайхан моринд гангараа нь болох бол гэж бодон, бодон сэтгэлээ зориулж гөлмөө урладаг гэж бахархалтай өгүүлэх түүний дотно ярицлагыг хүргэе.
Цааш үзэх